8 mars 2020 Nga dritarja e botës, Jetën kundroj, goditjet e ashpra, vallen e maskave. Teatrin absurd të rinive të vjedhura. Ylberi, rrugët pikturon me lotë gëzimi e malli. Dielli, një pulëbardhë e zjarrtë, Fshihet pas horizontit. Mund të vishemi me buzëqeshje. Do të shkëlqenim më shumë Se diademat.
Grua, Je princesha mbi bizele. Gjerdani i smeraldtë mbi gjoksin e damës mopasiane. Je valkiria vikinge. Zhan D’Arka vegimtare. Shenjtorja dhe kurtizania Që grimohen me pluhurizë dashurie. Sa dhembje mund të përshkruajnë pllakat e një trotuari! Dhe fjalët shndërrohen Në lutje të cunguara.
Grua,
sa jetë pulson
e vdes brenda teje!
Emrat e shuar nga vrasësit - përbindësha
Qytetet do të mbushin
me britma e klithma.
Mimozat dënesen në degë, në duar.
Gratë janë ëndrra që s’duhen lënduar...
Comments