Nga Alex Solk
Pas 50 vitesh si pritet të jetë mësimdhënia? A do të kemi nevojë për kampuse gjigande apo do të mbizotërojë mësimi dixhital?
Parashikimet që kampuset universitare do të uzurpohen nga mësimi dixhital, mësim nga distanca, injorojnë rëndësinë e ndërveprimit të mësuarit ‘ballë për ballë’
Konferenca vjetore e Drejtorëve të Shoqërive të Universiteve të Pasurive të Paluajtshme (AUDE) të muajit të kaluar kishte një humor të qartë reflektues.
Ngjarja shënoi në vitin e 25-të të organizimit, një moment historik që çoi në shumë parashikime në lidhje me të ardhmen e kampusit dhe diskutime rreth asaj se si do të përplaseshin botët dixhitale dhe fizike. Ne i pasqyruam këto reflektime në një pjesë të kërkimit që shqyrtoi se si mendonin se do të dukej kampusi në harkun kohor pesë dhe 25 vjet.
Parashikimet shpesh mund të jenë dramatike, kapërcime tërheqëse të vëmendjes, me një përfundim të qartë e të mundshëm, që përfundojnë me zhdukjen e godinës fizike të kampusit siç e njohim ne.
Kështu, mësimi dhe mësimdhënia do të bëheshin të gjitha dixhitale, me një ndërtesë pak më shumë sesa një qendër administrative, ose ajo do të ekzistonin vetëm për qëllime kërkimore.
Sidoqoftë, ne pamë se opinionet e njerëzve të ishin më shumë pro modeleve ekzistuese arsimore sesa kësaj.Shumë më shumë u pajtuan në përdorimin e pasurisë fizike si një magnet, duke investuar në ‘kyç’ shoqëror që inkurajon ndërveprimin sesa përjashtimin.
Së pari, shtruam pyetjen thelbësore: A do të na duhen kampuset pas e 50 viteve? Shumica e të anketuarve u përgjigjën me një "Po" të caktuar, duke thënë se teknologjia do të përshtat në formë, në vend që të zëvendësojë godinën fizike të kampusit.
Kjo mbështet idenë e të mësuarit të jetë social sesa të jetë thjesht transaksional.
Ndoshta më befasuese sesa rezistenca dhe mbijetesa e kampusit fizik është se shumica e të anketuarve menduan se tendenca për të siguruar më shumë hapësirë sociale të studentëve do të vazhdojë për të ardhmen e afërt.
Përhapja e ndërtesave të bashkëveprimit shoqëror, qofshin ato "shkëmbime" ose "forume", në kampus ka qenë e gjerë gjatë viteve të fundit, dhe do të ishte e kuptueshme të mendosh që kërkesat e kapacitetit për këtë hapësirë janë përmbushur.
Sidoqoftë, të anketuarit parashikojnë që kërkesat e ardhshme për mjedise joformale dhe fleksibël të mësimit të vazhdojnë të rriten.Vendosja e këtyre dy përgjigjeve së bashku jep një pamje të qartë se investimi i vazhdueshëm në hapësira jo-speciale për ndërveprim social do të mbajë të gjallë kampuset e ardhshme.
Të anketuarit që menduan se kampusi do të mbijetojë duke u përqëndruar në objektet e specializuara për detyra që nuk mund të bëhen nga distanca, si laboratorët shkencorë, ishin në pakicë. Shumë më tepër u pajtuan në përdorimin e pasurisë fizike si një magnet, duke investuar në ndërveprimin, takimet e rastësishme dhe një metodë më të pasur diskursive të të mësuarit.
"Ishtë e qartë se universiteti nuk ka të ardhme" ishin fjalët e një shkrimi të respektuar akademik kohët e fundit në një artikull akademik për ngritjen e teknologjisë.
Kjo pikëpamje varet nga mënyra se si lëndët mund të mësohen nga distanca, por, sipas mendimit tim, po nënvizon dimensionin shoqëror që është qartësisht jetësor për përvojën e studentëve, me shumë rëndësi që do të pasqyrohet më pas në treg.
Nëse përvoja e kampusit bashkëpunues nuk do ishte e detyrueshme në vend që të ishte thelbësore për ofertën arsimore të një universiteti, a nuk do të mbizotëronte modeli i Universitetit të Hapur në treg?
Debati për kampuset do të vazhdojë të sillet rreth diskutimit të botës dixhitale dhe fizike për të përmbushur pritshmëritë e studentëve. Dixhitali dhe fiziku nuk duhet të shihen gjithmonë në kundërshtim me njëri-tjetrin; në vend të kësaj, duhet krijimi i një marrëdhënie mbështetëse reciproke midis tyre. Qëllimi i arritjes së këtij ekuilibri nuk do të jetë thjesht komoditet ose efikasitet, por përkundrazi një humanizëm që përshkon projektimin e kampuseve tona tona universitare.
Comments