Poezi nga Mimoza Ahmeti
Burrat kthehen
Burrat i pranojne dashurite shume vone...
Kane frike te jene ne nje ndjenje te shfaqur
Dhe kur thone Jo-ne pasi te kane dashur,
eshte si te kene vrare veten...
Mbeten gjalle nese ti prape u thua se i do...
Eshte nje gjalleri e vdekur edhe kjo...e levrire
jo nga dyshime, sa nga pengime...
Dhe kur kthehen- nuk ka burre qe nuk kthehet te nje grua qe nje here e desh'...
thone se gjithmone te kane dashur...
Je ti qe ke kafshuar keq
ne shegen e zemres ...
Burrat kthehen ...
Nje qe nuk u kthye
Kerkon te jete burri i Jetes
Do vije me ardhjen e Mbylljes se Madhe -
ku fillojne e shqetesohen Perendite:
duan pjese ne afsh
duke krijuar ngjarje...
Burrat jane perla
ne qafen e nje demi te terbuar
Eshte per te ardhur keq!
Bien si rruaza...
Por burrat kthehen...
Të dish
Te dish eshte te rrish ne mes te Universit
te thithesh rrahjen e tij me mushkerimin e pavetedijes
aq prane natyres, qiellit dhe kujtesave pa forme.
Te dish eshte te fitosh barkun e mëmës ne Gjithesi
Pa fabriken e gjuhes,
Pa porten e organit qe te shtyp kryet
te lindesh,...
Te dish eshte te jesh brenda...
Ai qe flet nga jashte, te ngaterron.
Sepse te dish eshte t'i lesh te gjithë perjashta...
te shkosh me gezim brenda...
pa e ditur ku...
Dhe ta gjesh...
Vete.
O engjell
O engjell qe rri lart ne qiell
me thuaj, perse kujdesesh per mua,
perse te duhem...?
I shquar per lehtesi te pakapshmes
Per çfare te duhet nje i rendeses se formes?
Te pyes, dhe jo pse vetem jam i habitur
Po ndihem edhe i afinuar!
Gjithe mbremjen bashke sonte,
perqafuar...
Keshtu edhe naten...
Askush nuk na sheh,
as unë nuk te shoh
Se ndjenja do verbëri
domosdo...
Se ndjenja do...
O engjell!
Me thuaj çfare?
Me thuaj ku shkojne ndjenjat e mia...
i ke pare?
Mberrijne ato diku?
Apo vazhdojne ne perjetesi...
Reverberimi i tyre mban Shpirtin
ne unësi?
O engjell qe rri ne qiell!
O Verbër Reverberi -
Shkelqe neper unësi!
Enë gjej, enë gjej...
Engjej!
Comments