Shkruan: Hamit Taka
KONISPOLI
Lumbardha qilim me luleshqerra
Me tufa delesh -simfoni e hareshme,
Ato shpella të lashta me mistere
Ç’m’i shërojnë sot plagët e djeshme.
Veç Naimit kush mund t’u këndonte
Atyre kullotave, rrafshina pa kufi
Nga Narta yllore në Çukën e Ajtoit
Ku trëndafilat çelin për zili;
Kuajt hergjele çaireve harbojnë
Me galopin-furi të papërmbajtur
Djemtë asganë në gara i shalojnë
Frerë vringëllojnë si të çartur;
Më shfaqen fushëbetejat me romakët
Luftëtarët e Halikarnonit* diellor
Me klithma skifterësh, të pakët
Suleshin tufan mbi barbarët mizorë;
Gjithmonë ata dilnin fitimtarë
Se krahun e zemrën vinin te shpata
Dhe këndonin në ato festa-llahtar
Për vashat me gërshetat e gjata…
Njëri pas tjetrit vinin lakmitarët
Nga lindja, perëndimi përtej detit
T’ia shuanin emrin që të parët
Me gjak dielli ia kanë shkruar qytetit;
Nga ishulli i Feaçëve sytë Odiseut
Ç’i mbetën mbi shtatë kodrat përballë
Nausika e bukur, kjo lule e Mesdheut
Embël ia shqiptoi: “Qyteti i bardhë” ;
Tej nga ujdhesa e Korfuzit helenët
“Qytet i afërt” e quanin miqësisht
Mes tyre Joni i kaltër, i kthjellët
Brigjet përkëdhelte me valën e brishtë;
Po ç’t’ju themë për ato zonjat franceze
Që rrudhat s’i duronin në gushë e faqe
Prej Konispolit merrnin qumësht delje
Erë trëndëlinë e erë manushaqe;
Kontesha me kontër të dashuruara
Me qumëst Lumbardhe faqet i lanë
Zonjat fisnike nga Parisi i praruar
“Qytet i Kontit” Konispolit i thanë;
“Vardar” Lumbardhën e quan sllavët
“Fusha e kuajve” e pagëzuan qytetin
Po s’mund të linin gjurmë nomadët
Nomadët nga ana tjetër e planetit;
Vetëm një emër të parët kanë lënë
Në zenit të qiellit me shpirt i shkruar,
Shkëlqen nën diell e shndrit nën hënë
Halikarnoni antik, qytet i praruar-.
*Halikarnoni=Qytet i diellit(emri antik i Konispolit)
Comments