E dija që nuk duhej të isha aq e emocionuar.
Unë isha shumë e rritur për këtë gjë. Në moshën njëmbëdhjetë vjeç, vajza më e madhe dhe e rritur e nënës time, unë duhej të ruaja qetësinë.
Isha në shkollë të mesme në fund të fundit. Por çdo shans që mora, kur isha vetëm, kontrolloja secilën dhuratë nën pemë.
Kam lexuar çdo etiketë dhe pashe çdo pako, duke lexuar dhe përmbajtjen brenda. E kisha ekzaminuar secilën dhuratë aq shpesh sa mund të tregoja se cila dhuratë shkonte te kush person, pa i parë edhe etiketat.
Kishte qenë një vit i vështirë për familjen time. Kurdoherë që nëna ime shikonte pemën dhe shpërndante dhurata, ajo do të psherëtinte dhe do të na paralajmëronte, "Nuk do të ketë aq shumë dhurata për Krishtlindjet këtë vit. Mundohuni të mos zhgënjeheni."
Në vitet e kaluara, dhuratat do të grumbulloheshin dhe do të derdheshin nga poshtë pemës, duke marrë edhe dhomën e ndenjes. Kisha dëgjuar frazën "të japësh është më mirë sesa të marrësh", por mendova se kushdo që e kishte thënë duhet të kishte qenë jashtë mendjes . Marrja e dhuratave ishte e gjithë ceshtja dhe pikë!
Kjo ishte arsyeja që unë nuk mund të shkoj të fle në prag të Krishtlindjes.
Në mëngjesin e Krishtlindjes, ne prisnim me padurim në korridor derisa babi na tha që gjithçka ishte gati. Ne nxituam në dhomën e ndenjes dhe.
Ne bëmë përpjekje me padurim për të pritur dhe vëzhguar ndërsa anëtarët e tjerë të familjes hapën dhuratat e tyre, por me kalimin e kohës ne humbëm vetëkontrollin tonë.
"Këtu është një tjetër për ju", tha mami ndërsa ajo më dha një pako. E shikova e hutuar. Pasi kalova kaq shumë kohë duke shqyrtuar dhuratat para Krishtlindjes, e njoha këtë. Por nuk kishte qenë e imja.
Ishte dhurata e nënës ime. Një etiketë e re ishte vendosur në të, me emrin tim të shkruar me shkrimin e nënës sime.
"Mami, nuk mundem ...
"Unë u ndala nga pamja e etur dhe e gëzueshme e nënës time - një pamje që nuk mund ta kuptoja vërtet.
"Le të shohim se çfarë është, embelsira ime. Nxitoni dhe hapeni.
”Ishte tharëse flokesh. Megjithëse kjo mund të duket si një dhuratë e thjeshtë, për mua ishte shumë më tepër.
Duke qenë një vajzë njëmbëdhjetë vjeçare, unë isha e shtangur.
Ishte një veprim i madh. Lotët më mbushën sytë dhe unë mendova sesa nëna ime duhet të më dojë mua saqe ajo hoqi dorë nga Krishtlindja e saj, në mënyrë që të mund të kisha edhe disa dhurata të tjera.
Unë e kam kujtuar gjithnjë atë Krishtlindje me dashuri. Pati një ndikim të madh tek unë. Si frua e rritur me fëmijë tashmë në jetën time që unë i adhuroj, tani mund t'i kuptoj veprimet e nënës sime.
Unë shoh se si ajo nuk ishte "duke hequr dorë nga Krishtlindja" siç e kisha menduar, por po gjente një gëzim edhe më të madh në Krishtlindjet e saj sepse dhënia me të vërtetë është më mirë sesa të marrësh.
Akti i thjeshtë i nënës sime ishte sa për gjithë botën për mua. Këto mrekulli të Krishtëlindjes do të rikthejnë shpresën tuaj për festat
Comments