Nga Mustafa HAXHI
Në moshën e fëmijërisë s’isha çapkën
Porositë e babait i skalita në mënd,
Jeta në fshatë, ishte goxha e vështirë
Ato më burrëruan, pa u rritur mirë.
Unë një pasion kisha përbrënda
Të gjuaja gushkuq, qiklla e mëllënja,
Me dërrasa,llastiqe, leqe e dhokanë
Në ullishte, ferra e pyje si gjuetar.
Me kokrra ullinj, e thërrime nëpër xhepe
Më pyesnin fshatarët: - ku shkon, ku vete?
Ulja kokën, e u flisja nëpër dhëmbë
Një gënjeshtër të bardhë u pata thënë.
U rrita vërtetë e u bëra burrë
Ai pasion s’vazhdoi më si dikur,
Bëra punëra të rënda, e të lehta
Sërish vazhdon më kërkon jeta.
Sot e tutje s’jam më si një herë
Mosha e tretë më trokiti në derë,
Shkova bleva aparat, fillo, e grep
Mos të luaj domino, e letra me pleq.
Ju ktheva prap pasionit si një herë
Jo më me zogj, por sporte të tjerë,
E bukur jeta e veshur me nder, e punë
Krenari kur lë pas mirësinë gjurmë.
Comments