Ato janë nga Berati dhe e kanë pasion shkrimin dhe Letërsinë. Kanë nisur të shkruajnë poezi që në moshë të vogël. Më e vogla quhat Izabela që është 12 vjeç. Pasionantja e dytë quhet Era dhe është 19 vjeç.
Të panjohura ato trokasin në derën e lexuesit për të thënë diçka:
- Ne e duam Letërsinë dhe shkrimin. Na lexoni dhe na kuptoni. Kemi rrugë të gjatë për të bërë dhe jemi në hapat e para, por pasioni nuk ma mumgon. Po ju gostisim me fjalët ona që na kanë dalë nga shpirti dhe kanë formuar poezinë.
ME GJITHE SHPIRT
E shoh që sot je i pikëlluar,
Të lutem, mos u shqetëso!
Merr buzëqeshjen time hua,
Dhe gjithë ditën me të kalo!
E shoh që ke mbetur këmbëzbathur ,
Të lutem, mos u mërzit!
Po të jap këpucët që kam mbathur ,
Po t’i fal me gjithë shpirt!
E shikoj se sot je lodhur boll
Të lutem, mos u trishto!
Merr ëndrrën time, të dua fort
Dhe me të gjithë natën lundro!
Bashkë me ëndrrën po të jap një zile
Dhe një bisk të blertë, urdhëro!
Një pëllumb të bardhë nga Zemra ime
Me krahët e tij ti fluturo!
Të lutem, o shoku im,
Ti mos u mërzit!
Gjithçka po ta fal
Me gjithë shpirt!...
Era Kordha(19 vjeç)
DEDIKIM
Ti fluturove me dallëndyshet
Lart në qiell, në pafundësi.
Qëkur ti ike dhe më le ,
Çdo gjë më duket bardhë e zi.
Lulet nuk po çelin më
Dhe kjo pranverë më duket gri,
Lëndinat s’ kanë më bar të njomë
Edhe pemët ngjajnë të vdekura.
Kudo që eci , më kot mundohem
Vetëm silueta jote më mban prej dore
Asgjë nuk më gjallëron ,
Thjeshtë ndiej trishtim,
Që vdekja të mori dhe mua më la jetim.
Comentários