Nga Merita Paparisto
Përmbi liqen
O masë e ujshme shpirtrash
përmbi suprinë e nën të…
Prej uji, si ty jam edhe unë
në më shumë se gjysmën time
dhe si avull do t’i kthehem qiellit
në një re të kaltër në cep të tij
kur koha të vijë
Pjesa e mbetur,
rrugë të shtrembëra,
gardhe,
shputa këmbësh
të gjakosura në vallzim,
troku dhe hingëllima e një kali
në bregun tënd,
degët e shelgjeve lotuese
të mbira mbi flokë
dhe mjellmat e zeza,
të gjitha,
të gjitha do t’i kthehen tokës
Zogjtë e egër të ujit
krokasin mbi suprinë.
O masë e ujshme shpirtrash
a e dëgjon edhe ti si unë
zërin e hollë e të fortë
me nota të larta
që më thërret me emrin tënd?
© M.P.
Comments