Përgatiti & Editor: Marisa Kotoballi
Autore: Sujata Gupta
Ekspertët paralajmërojnë se izolimi i zgjatur gjatë pandemisë mund të përkeqësohet ose të shkaktojë probleme të shëndetit mendor Të moshuarit janë veçanërisht të prekshëm nga vetmia, izolimi social dhe problemet e tjera të shëndetit mendor që mund të vijnë nga distanca sociale afatgjatë gjatë pandemisë së koronavirusit.
Në të gjithë vendin, kolegjet dhe zyrat kanë kaluar tërësisht me punë nga interneti- shtëpia, shkollat dhe restorantet janë mbyllur dhe azilet (shtëpitë e pleqve) po ndalojnë vizitorët.
Një distancim i tillë shoqëror mund të ndalojë, ose të paktën të ngadalsojë, përhapjen e COVID-19, sëmundjen e shkaktuar nga koronavirusi i ri.
Por "për disa njerëz, mungesa e lidhjes sociale ndjehet aq me.ndikim sa sikur të mos hanin bukë", thotë Joshua Morganstein, një psikiatër dhe ekspert i shëndetit mendor për fatkeqësitë në Services University, Bethesda, Md. në Bethesda, Md. Studimi për rolin psikologjik të distancës sociale gjatë epidemive është i akoma kufizuar.
Por një përmbledhje në Lancet e 14 Marsit jep disa të dhëna.
Studiuesit vlerësuan 24 studime duke parë rezultatet psikologjike të njerëzve që ishin në karantinë, një formë ekstreme e distancimit shoqëror, gjatë shpërthimit të SARS, gripit H1N1, Ebola dhe sëmundjeve të tjera infektive që nga fillimi i viteve 2000. Shumë individë në karantinë kanë përjetuar probleme të shkurtra dhe afatgjata të shëndetit mendor, përfshirë stresin,pagjumësinë,paqëndrueshmërinë emocionale dhe abuzimin me alkol dhe drogë.
Për shembull, një studim krahasoi personat e karantinuar kundrejt individëve jo-karantinuar gjatë një shpërthimi të gripit të kuajve.
Nga 2,760 njerëz të karantinuar, 34 përqind, ose 938 individë, raportuan nivele të larta të shqetësimeve psikologjike, të cilat mund të tregojnë probleme të shëndetit mendor, siç janë ankthi dhe depresioni, gjatë shpërthimit, krahasuar me 12 përqind të individëve që nuk janë karantinuar.
Një studim tjetër shqyrtoi efektet e shpërthimit të SARS në 2003 në 549 punonjës të spitalit në Pekin. Ata që ishin në karantinë ose punuan në ambiente me rrezik të lartë - gati gjysma e tyre - raportuan nivele më të larta të abuzimit me alkoolin tre vjet më vonë sesa punëtorët me ekspozim më pak intensiv ndaj shpërthimit.
"Megjithëse izolimi mund të jetë i pakëndshëm," thotë ai, "nuk ka nevojë të shkaktojë vështirësi serioze për shëndetin mendor." Megjithëse shumica e njerëzve që jetojnë në vendet e goditura nga koronavirusi nuk janë të karantinuar, kërkimet diku tjetër sugjerojnë edhe forma më pak ekstreme të distancimit shoqëror, të tilla si qëndrimi disa metra larg nga njerëzit e tjerë ose shmangia e daljeve të rregullta, mund të kenë efekt negativ. Mundësia që distanca sociale të bëhet një ngjarje afatgjatë është ajo që shqetëson psikiatrin Damir Huremovic nga Northwell Health në Manhasset, N.Y.
Problemet shëndetësore të lidhura me izolimin shoqëror kanë tendencë të lindin kur situata vazhdon përtej disa javësh, thotë ai.
Largimi i njerëzve larg nga njëri-tjetri për muaj të tërë do të thotë që efektet dytësore të pandemisë, siç janë recesioni, trazirat sociale dhe papunësia, mund të shkaktojnë sfida të paparashikueshme dhe të përhapura të shëndetit mendor.
"Unë sinqerisht shpresoj se nuk do të arrijmë në këtë fazë," thotë Huremovic, i cili ka shkruar dhe redaktuar librin 2019 Psikiatria e Pandemive: Një përgjigje e shëndetit mendor ndaj shpërthimit të infeksionit. Sidomos në rrezik janë të moshuarit, të cilët sëmuren më shumë nga koronavirusi dhe tashmë përjetojnë shkallë të lartë të izolimit social.
Ndërsa njerëzit plaken, ata shpesh humbasin mundësinë për t'u rrethuar dhe shoqëruar, dhe sistemet e tyre të mbështetjes tkurren ndërsa miqtë dhe familjarët vdesin.
Në shkurt, një studim nga Akademia Kombëtare e Shkencave, Inxhinierisë dhe Mjekësisë raportoi që afro një e katërta e amerikanëve në moshën 65 vjeç e lart janë të izoluar nga shoqëria, për faktin se kanë pak marrëdhënie shoqërore ose kontakte të rralla me të tjerët.
Dhe 43 përqind e të moshuarve të moshës 60 vjeç dhe më të vjetër ndjehen të vetmuar.
"Tashmë kemi një distancë të madhe sociale midis nesh," thotë bashkëautorja e studimit Julianne Holt-Lunstad, një psikologe shëndetësore në Universitetin Brigham Young në Provo, Juta.
Një vetmi dhe izolim i tillë mund të dëmtojë shëndetin e përgjithshëm në gjithë grupmoshat.
Në vitin 2015, Holt-Lunstad dhe kolegët e saj bënë një meta-analizë të 70 studimeve që përfshinin më shumë se 3.4 milion pjesëmarrës të ndjekur për një mesatare prej shtatë vjet.
Mundësia për të vdekur gjatë periudhës së studimit u rrit me 26 përqind për ata që raportuan vetminë (duke u ndjerë vetëm), 29 përqind për ata që ishin të izoluar nga shoqëria (që kishin pak kontakte sociale) dhe 32 përqind për ata që jetonin vetëm, zbuloi ekipi. Disa njerëz do ta përjetojnë më mirë se të tjerët gjatë kësaj periudhe të distancimit shoqëror.
Disa në të vërtetë mund të shohin që kontakti i tyre social të rritet në familje.
Dhe disa njerëz do të qëndrojnë të lidhur përmes thirrjeve telefonike, mesazheve me tekst ose duke u bashkuar me një komunitet të caktuar në internet.
"Ne jetojmë në këtë epokë të komunikimit me aftësi të pashembullt," thotë Huremovic. Këto aftësi komunikimi madje mund të ndihmojnë në ofrimin e kujdesit mjekësor dhe psikologjik nga larg.
Një hulumtim i kufizuar sugjeron që shërbimet e telemedicine punojnë për të lehtësuar vetminë ose për të ndihmuar ata që jetojnë vetëm ose larg qendrave shëndetësore.
Por gerontologu Verena Menec dyshon se ato mund të zëvendësojnë kontaktin ballë për ballë për një kohë të pacaktuar.
"Në planin afatgjatë, nëse keni pasur vetëm atë lloj kontakti, nuk mendoj se do të ishte e mjaftueshme," thotë Menec, nga Universiteti i Manitoba në Winnipeg, Kanada.
Dhe teknologjia moderne nuk mund të jetë zëvendësuese e prekjes fizike të njeriut, si mbajtja e duarve, përqafimi apo masazhi, të cilat studimet sugjerojnë se mund të ndikojnë në shëndetin, përfshirë ndoshta uljen e presionit të gjakut dhe zvogëlimin e ashpërsisë së simptomave nga ftohja e zakonshme. Neuroshkencetari James Coan shqetësohet veçanërisht për ata individë që kërkojnë kujdes mjekësor gjatë kësaj pandemie, qoftë për COVID-19 ose për ndonjë gjendje tjetër.
Shumë spitale po ndalojnë vizitat e të sëmurëve nga të dashurit me qëllim, për të parandaluar përhapjen e virusit.
Por kjo gjithashtu zvogëlon prekjen kur njerëzit kanë nevojë për atë më shumë, thotë Coan i Universitetit të Virxhinias në Charlottesville.
Puna e tij sugjeron, për shembull, që mbajtja në dorë mund të zvogëlojë dhimbjen fizike. Edhe prekja që vjen nga një punonjës i spitalit me veshje mbrojtëse në vend të një të dashuri është më e mirë se asgjë, thotë Coan.
"Unë kam qenë duke u i rënë kësaj daulleje për një kohë të gjatë.
Ne do të gjejmë një mënyrë për ta bërë prekjen pjesë të programit mjekësor. " Sujata Gupta Sujata Gupta është shkrimtare e shkencave sociale dhe është me qendër në Burlington, Vt.
Comments