top of page
Search

TEPRICA (KOMEDIA E TRAGJEDISË) nga Alush Avduli

Krijuesit janë të rrallë, skribët tejet kotësi, të rëndomtë si vrasjet në luftë... Shkurre parazite të mbjella me rrënjët përpjetë. Qartësi vetëm për ata që nuk kundrojnë të dukshmen . Perditëshmëria, jo shekullorja, është bërë trupi i tyre me shpirt si mohim.


Si budallenj kur rrëfejnë të zakonshmet bëhen të zgjuar. Këtillësi në delir, bykun si flori e reklamojnë. Ajo që ndjejmë për ta është ajo që humbasim prej tyre.

Vlera thelbësore: Çdo njëri prej tyre është idiot i veçantë, i huaj dhe njëherësh i njëjtë me tufën.. Katrorë në rreth... Më tej qivure të maskuar. Për artin nuk përzgjidhen, madje kështu ngjasojnë me idiotë të përzgjedhur. Për qënien, ‘ ‘e pranoj’’ tjetërsohet në zhdukje. Librat që i shkruajnë me thundër hajvanët , nuk janë krijime, por libra hajvanësh . Në ç’ kohë gjëndet kjo injorancë si e mënçur dhe për ku përparon? Mos vallë nga zhgënjimi në mundësi, në zhgënjimin në veprim?! Në pyetjen se kush u krijua më parë dita apo nata, e gjej qetësimin enigmatik në përgjigjen e Thalit: Nata një ditë më shpejt... Habitem me ditën dhe përdorimin e saj. Po teprica si vonesë ka nënshkrimin entusiast të padijes. Dëgjoni: Një mediokër deklaron se është gjigand i poezisë. E çuditshme, thua gjinkallat do të këndojnë edhe në dimër?! Daullerënsit e ftojnë tepricën të pushtojnë vitrinat. Fjalë anormale, editoriale, të hutuara... Asnjëra nuk dinë se ç’është vazhdimi dhe...

Komedia e tragjedisë në progres. Yehuda Amichai :

Njerëzit përdorin njëri-tjetrin /të shërojnë dhëmbjet e tyre /secili vë tjetrin mbi plagët e veta të ekzistencës/ mbi sy, mbi penis, mbi vaginë /mbi gojë, mbi krahët e hapura./Ata grabisin njëri tjetrin/dhe se lënë më të shkojë... Po në botë ka në realitet njerëz si krijesa? Numrologë të rraskapitur pohojnë me vështirsinë e përgjigjes: Janë asnjë, miliona dhe pafundësisht... teprica që frynë tullumbace për shpimet. Për sotshmëritë zvëndsohet nga ata që mungojnë, sepse tanimë shënjtorët dhe kokëkrrisurit e saj janë kriminelë të vjetër të punësuar në parajsë. Si tepricë nga dërzimet e pasqyrat narciste është më gjallesë,mbërrinë më shpejtë nga një pikë në të cilën nuk ndodh asgjë, në një tjetër që nuk posedon asgjë për tu bërë. Ky është nxitimi i ireales së saj, se realisht vetëm rruga vrapon ngaqë nuk shkon asgjëkundi.


Duket se temperatura e shpejtësisë së internetit ka përthithur shpirtin e saj. Zgjojeni për vegjetimin e gjumin! Çdo mendim i tepricës nuk sjell risi, është produkt i përvojës dhe gjithmonë përvoja ka vetëm të shkuar me gjurmë të shurdhta që paksohen me trenin e rikthimit.Po teprica në shkrimësime e ka dhe një vlerë: Është e mira në shërbim të së keqes.


Alergjia e pashtershme për të këlthet në nivele me heshtjen. Teprica nuk do të dijë është zhytur në begatinë e zhurmës si oreksi i mjeranit tek supa, për ta stolisur më shumë krahasimin do të thosha si krymbi tek kërma. Vetmitë krijuese në shetitje me hapa të vjedhur nga funeralet rrezikojnë. Komedia e tragjedisë e veshur me zinë e përkushtimit, përparon me vendimin për mos-arritje .S’ka asnjë faj teprica, mbase i ka mbetur nga prejardhja. Pol Valeri:


Përshtypjet e një majmuni do të kishin sot vlera të mëdha letrare. Dhe nëse majmuni do t’i nën-shkruante me emër njeriu do ta merrnin për gjeni. Por le të shpresojmë se.... Në apokalipsin e ri, për një të ardhme tjetër të tepricës, shpëtimtar do të jetë një Noe i vdekur me metamorfozën e arkës në arkivol shtatzënë.

Σχόλια


bottom of page