Nga Gladiola Jorbus
Vetmia
Vetmia është një frikë e fshehtë.
E hutuar, herë – herë e pavlerë.
Si një kartëmonedhë e grisur,
e shkelur, e çjerrë.
Vetmia është një faltore
e përvuajtur, e ngratë.
Me zemra që dergjen
e kallafaten çdo natë.
Mbushulluar me lutje
e dhembje të pashpresë.
Si dilemë shekspiriane-
Të rroj a të vdes?!
Commenti