Vetmia

Nga Gladiola Jorbus

Poezi

Vetmia

Vetmia është një frikë e fshehtë.

E hutuar, herë – herë e pavlerë.

Si një kartëmonedhë e grisur,

e shkelur, e çjerrë.

Vetmia është një faltore

e përvuajtur, e ngratë.

Me zemra që dergjen

e kallafaten çdo natë.

Mbushulluar me lutje

e dhembje të pashpresë.

Si dilemë shekspiriane-

Të rroj a të vdes?!