top of page
Search

Xhelozia / Gladiola Jorbus


Xhelozia


Xhelozi,

Një grackë qerthulluese

Në ishullin tënd të shkretë

Ku vuan e dergjesh,

i vetëm ti.


Dhe asaj i dukesh

Më patetik, më qesharak

Se një fëmijë.


Robëruar nga xhelozia

Për sytë e të panjohurve,

Që tinëzisht mbi kurm

i përvidhen.

Për erën e marrë

që flokët ia flladit.

Për shiun dhe diellin

që luajnë lagaterën

me qenien e saj .


Kështu, xhelozia

bëhet thurimë për ty.

Si muret e pakapërcyeshme

të një kështjelle gotike.


Dhe sytë përpëliten nga dyshimi,

Dhe sytë përpëliten nga

kur e puth në ballë

sikur do t’i zhveshësh dëshirën,

epshin, mendimin.


Nën tymin e cigareve

që ndez dhe shuan pareshtur,

i zhytur në nervozizmin tënd.

Të mjegullohen premtimet, dashuria,

besimi.


E gjithë ç’ mbetet,

S’është veçse,

hiri i një heshtjeje brejtëse

dhe frika:

Se mos ndoshta atë,

dikush tjetër

më fort e do?!

Apo më keq akoma…

Në mos,

e dashuroftë dhe Ajo.


Gladiola Jorbus

Comments


bottom of page